ကိုေျခာက္ခ်က္၏ဒႆန #မစႏၵာ

#ကိုေျခာက္ခ်က္၏ဒႆန

 

#မစႏၵာ

သားနာမည္​ မိုးၿငိမ္​းခ်မ္​းပါ။ သားကို​ ေမြးတုန္​းက မိုး​ေတြ သဲသဲမဲမဲ ရြာ​ေနလို႔ မိုးၿငိမ္​းခ်မ္​း ဆိုတဲ့ နာမည္​ကို ​ေပးခဲ့တာတဲ့။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက​ေတာ့ သားရဲ႕မမကို ဖိုးသမီးတဲ့။ သားကိုက် ဖိုးသားတဲ့။ အိမ္​မွာ​ေတာ့ သားကို ဖိုးသားလို႔​ ေခၚၾကတယ္​။ ​ေမ​ေမက​ေတာ့ သားကို ဂူဂူးတဲ့။ သား စကား မ​ေျပာတတ္​ခင္​ ​ေမ​ေမ့ ရင္​ခြင္​ထဲမွာ ဂူးဂူးဂဲဂဲ​ေတြ​ ေျပာကတည္​းက အဲဒီလို​ ေခၚခဲ့တာတဲ့။ အခု​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖက သားကို နာမည္​အသစ္​ တစ္​ခု​ ေပးျပန္​ၿပီ။ အဲဒီ နာမည္​ႀကီးကို သား မႀကိဳက္​ပါဘူး။ သိပ္​မုန္​းတာပဲ။ ဘာနာမည္​လဲ သိလား။ ​ေျပာ​ေတာင္​ မ​ေျပာခ်င္​​ေတာ့ ပါဘူးဗ်ာ။ ​ေျခာက္​ခ်က္​တဲ့။ ကို​ေျခာက္​ခ်က္​တဲ့။

​ေဖ​ေဖနဲ႔​ ေမ​ေမက ဗိသုကာ​ေတြပါ။  အရင္​တုန္​းက​ေတာ့ ဘယ္​မွာ အလုပ္​ လုပ္​သလဲ သား မသိပါဘူး။ သား​ ေက်ာင္​းစ​ေနၿပီး သူငယ္တန္​းလည္​း တက္​​ေရာ၊ ​ေဖ​ေဖနဲ႔​ ေမ​ေမက သိမ္​ႀကီး​ေဈးကို ေရာက္​သြားၾက​ေရာ။ ​ေဈးႀကီးက​ ေဆာက္​လက္​စ ဆို​ေတာ့ ရႊံ႕ေတြ၊ ဗြက္​​ေတြ၊ သံ​ေခ်ာင္​း​ေတြ၊ သစ္​သား​ေခ်ာင္​း​ေတြ၊ ဖံု​ေတြ၊ သဲ​ေတြနဲ႔။ အိုး ... ညစ္​ပတ္​လို႔။ ႐ႈပ္​ပြလို႔။ 

​ေဖ​ေဖက အိမ္​ကို​ေတာင္​ သိပ္​မျပန္​ပါဘူး။ အဲဒီမွာ အိပ္​၊ အဲဒီမွာပဲ စား၊ သားတို႔နဲ႔​ေတာင္​ သိပ္​မ​ေတြ႕ျဖစ္​ဘူး။ ​ေမ​ေမကလည္​း မိုးလင္​းတာနဲ႔ ႐ုံးသြားဖို႔ ျပင္​​ေတာ့တာပဲ။ သားက အိပ္​ခ်င္​​ေသး​ေပမယ္​့ အတင္​းႏိႈးၿပီး အက်ႌ လဲ​ေပး​ေတာ့တာပဲ။ ​ေနာက္​ၿပီး ​​ေမ​ေမ့႐ုံးကို ​ေမ​ေမက ​ေခၚသြား​ေရာ။ ႐ုံးဆိုတာက အဲဒီ​ ေဆာက္​လက္​စ​ ေဈးႀကီးရဲ႕ ေျမတိုက္​ခန္​းထဲမွာ​ေလ။ ညတုန္​းက ​ေဖ​ေဖ အဲဒီ ႐ုံးခန္​းမွာ အိပ္​တယ္​တဲ့။ ဒါ​ေပမဲ့ သား​ ေရာက္​လာရင္​ ​ေဖ​ေဖ မရွိ​ေတာ့ဘူး။ ​ေဖ​ေဖ့ သူငယ္​ခ်င္​း ဦးသိန္​း​ေဇာ္​နဲ႔ အတူတူ ဒိျပင္​​ ေနရာေတြ ထြက္​သြားၿပီ။ 

​

ေမ​ေမက​ေတာ့ ႐ုံး​ေရာက္​ရင္​ ပံု​ေတြ ဆြဲ​ေတာ့တာပဲ။ သားကိုလည္​း သူ႔​ေဘးမွာ ထိုင္​ၿပီး စာက်က္​ခိုင္​းတယ္​။ တစ္​ခါတစ္​​ေလ က်​ေတာ့လည္​း ဟိုသြား ဒီသြား ဟိုတက္​ ဒီတက္​​ ေပႀကိဳး တစ္​​ေခ်ာင္​းနဲ႔ ဟိုတိုင္​း ဒီတိုင္​း လုပ္​​ေနတတ္​တယ္​။ သားကို​ေတာ့ အ​ေပၚက သစ္​သား​ေခ်ာင္​း​ေတြ အုတ္​ခဲ​ေတြ ျပဳတ္​က်လာမွာ စိုးလို႔ဆိုၿပီး ႐ုံးခန္​းထဲမွာပဲ ​ေနခဲ့ခိုင္​းတယ္​။ ​ေမ​ေမ အနားမွာ မရွိ​ေတာ့ သားလည္​း ဘယ္​ စာက်က္​​ေတာ့မွာလဲ။ ဦးဦး​ ေက်ာ္​စိုးတို႔ ဦးဦး​ ေဘာ္​ဘီတို႔ အလူမီနီယမ္​ ဘီဒို​ေတြ လုပ္​တဲ့​ ေနရာမွာ သြား႐ႈပ္​​ေနတာ​ေပါ့။ တ​စ္ခါတေလ က်​ေတာ့လည္​း မမ သန္​းသန္​း​ေဌးနဲ႔ ​ေရခဲမုန္​႔ သြားစားတယ္​။ 

ဒါ​ေပမဲ့ သားက မုန္​႔ထက္​ သဲကို ပိုႀကိဳက္​တယ္​။ ​ေမ​ေမတို႔႐ုံးမွာ ရွိတဲ့ သဲပံုႀကီး​ေတြက ​ေတာင္​​ေလာက္​ ႀကီးတယ္​ ... သိလား။ အဲဒီ သဲပံုႀကီး​ေတြမွာ ကစားရတာကို သား အႀကိဳက္​ဆံုးပဲ။ ​ေျပးတက္​လိုက္​၊ ​ေျပးဆင္​းလိုက္​၊ ခုန္​ခ်လိုက္​၊ သဲအိမ္​​ ေဆာက္​လိုက္​၊ တစ္ခါတ​​ေလလည္​း ​ေျခ​ေထာက္​​ေပၚမွာ သဲ​ေတြဖုံးၿပီး ထိုင္​​ေနလိုက္​နဲ႔ ဘာ​ေပ်ာ္​သလဲ မ​ေမးနဲ႔။ အရမ္​းကို ​ေပ်ာ္​စရာ​ ေကာင္​းတယ္​။ ​ေဟာ ... သားကို​ ေက်ာင္​းပို႔ခ်ိန္​​ ေရာက္​ရင္​​ေတာ့ ​ေမ​ေမ​ ေရာက္​လာ​ေရာ။ ​ေပတူးညစ္​ပတ္​​ေနတဲ့ သားကို ၾကည္​့ရင္​း စိတ္​ညစ္​ပါတယ္​၊ စိတ္​ညစ္​ပါတယ္​နဲ႔ ညည္​း​ေရာ။ ဒါ​ေၾကာင္​့မို႔ သားကို ႐ုံးကို​ ေခၚမလာခ်င္​တာ​ေပါ့။ ​ေနာက္​တစ္​ခါ က်ရင္​​ေတာ့ အိမ္​မွာပဲ ထားခဲ့​ေတာ့မယ္​လို႔​ ေျပာ​ေရာ။ ဒါ​ေပမဲ့ ​ေနာက္​​ေန႔က်ေတာ့ "သား​ေရ ... ထ ... ထ" လို႔ သားကို အတင္​းႏိႈးၿပီး ႐ုံးကို အတင္​း​ေခၚလာရ ျပန္​တာပဲ။ သားကို ​ေမ​ေမ​ ေခၚမလာလို႔ ဘယ္​သူ​ ေခၚလာမွာလဲ။ ဘယ္​သူက ​ေက်ာင္​းပို႔​ေပးမွာလဲ။ ဒီ​ေတာ့ သားက ​ေက်ာင္​းမတက္​ခင္​လည္​း​ ေဆာ့၊ ​ေက်ာင္​းဆင္​း​ေတာ့လည္​း ​ေမ​ေမ ႐ုံးက မျပန္​မခ်င္​း တစ္​ခါ​ေဆာ့။ ​ေဆာ့လို႔​ေတာ့ ဘာ​ေကာင္​းသလဲ မ​ေမးနဲ႔။ ဒါ​ေၾကာင္​့မို႔ ဘိလပ္​​ေျမကားႀကီး​ ေမာင္​းတဲ့ ဦးဦးက သားကို ​ေမ်ာက္​ဖိုး​ေဆာ့လို႔​ ေခၚတာ ထင္​ပါရဲ႕။

တစ္ခါတ​ေလ ​ေမ​ေမ အလုပ္​မ်ား​ေနရင္​ သားလည္​း ​ေမ​ေမနဲ႔အတူ​ ေမွာင္​မွ ျပန္​ရတယ္​။ မမ သန္​း​ေဌးက ဆီခ်က္​​ေခါက္​ဆြဲတို႔၊ ၾကာဇံ​ေၾကာ္​တို႔ ဝယ္​​ေကြၽးထားလို႔ ဆာ​ေတာ့ မဆာပါဘူး။ ဒါ​ေပမဲ့ သား အိပ္​ငိုက္​လာ​ေရာ။ ကား​ေပၚ​ ေရာက္​ၿပီး​ ေမ​ေမက သားကို​ ေပြ႕လိုက္​တာနဲ႔ သားလည္​း အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေတာ့တာပဲ။ အိမ္​​ေရာက္​​ေတာ့ သားကို ကား​ေပၚက​ ေပြ႕ခ်ၿပီး အိပ္​ရာထဲ ပို႔ရတယ္​။ သားအက်ႌေတြ ​ေဘာင္​းဘီ​ေတြကို ခြၽတ္​လဲရင္​း သား​ေျခ​ေတြ လက္​​ေတြကို ​ေရဝတ္​နဲ႔ သုတ္​​ေပး​ ေနရင္​​ေတာ့ သား န္ိုးလာတာ​ေပါ့။ ဒါ​ေပမဲ့ စာက်က္​​ေနရမွာ စိုးလို႔ အိပ္​ခ်င္​​ေယာင္​​ ေဆာင္​​ေနလိုက္​ရင္​ တကယ္​ဆက္​ၿပီး အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေရာ။ ​ေဟာ ... မနက္​မိုးလင္​း​ေတာ့ ​ေမ​ေမက "သား​ေရ ... ထ ... ထ​ ...၊ ေမ​ေမ ႐ုံး​ေနာက္​က်​ေတာ့မယ္​" လို႔​ေျပာၿပီး ႏိႈးျပန္​​ေရာ။ သားလည္​း ​ေမ​ေမ့႐ုံးကို လိုက္​လာရ ျပန္​​ေရာ။ ​ေဆာ့ျပန္​​ေရာ။ ကဲ ... ဒီ​ေတာ့ သားက ဘယ္​လိုလုပ္​ၿပီး စာ​ေတာ္​​ေတာ့မွာလဲ။ ​

ေမ​ေမ အလုပ္​မ်ားတာကို သိလို႔ ဆရာမက သားကို "သား​ ... ေမ​ေမ့႐ုံး​ ေရာက္​ရင္​ စာက်က္​​ေန​ေနာ္​" လို႔ အျမဲ​ေျပာတယ္​။ သားကလည္​း ႐ုံး​ေရာက္​ရင္​ လြယ္​အိတ္​ကို​ ေမ​ေမ့​ေဘးမွာ ပစ္​ထားၿပီး အျမဲ​ေဆာ့တယ္​။ ဒီ​ေတာ့ သား​ေလ လက္​​ေရးလည္​း မလွဘူး။ စာလည္​း မ​ေတာ္​ဘူး။ ဒါ​ေပမဲ့ သားက စာ​ေမးပြဲ​ေတာ့ ​ေအာင္​ပါတယ္​​ေနာ္​။ ဒီႏွစ္​ ဒုတိယတန္​း တက္​ရတယ္​။ အဟီး ... ​ေအတန္​း​ေတာ့ မရ​ေတာ့ဘူး။ ဘီတန္​း​ ေရာက္​သြားတယ္​။ 

သားတို႔ အတန္​းက ဆရာမက ​ေန႔တိုင္​း သတ္​ပံု က်က္​ခိုင္​းတယ္​။ ​ေန႔တိုင္​း​ ေန႔တိုင္​း သတ္​ပံု​ေခၚတယ္​။ တစ္​လံုးမွားရင္​ တစ္​ခ်က္​႐ိုက္​တယ္​။ သားက​ေတာ့ အ႐ိုက္​ခံရသလား မ​ေမးနဲ႔။ ပထမ​ေန႔က်​ေတာ့ သံုးခ်က္​၊ ​ေနာက္​​ေန႔က်​ေတာ့​ ေျခာက္​ခ်က္​၊ ​ေနာက္​တစ္​​ေန႔လည္​း​ ေျခာက္​ခ်က္​ပဲ။ အဟီး ... သားက​ ေက်ာင္​းက ျပန္​လာရင္​ အိမ္​ကလူ​ေတြက အျမဲပဲ ဆီးၿပီး​ ေမးၾကတယ္​။ "ဖိုးသား​ေရ ... ဘယ္​ႏွစ္​ခ်က္​လဲ" တ့ဲ။ သားက ​ေျခာက္​ခ်က္​လို႔​ ေျဖတယ္​။ သံုးရက္​​ေလာက္​ ဆက္​တိုက္​​ ေျခာက္​ခ်က္​လို႔​ ေျဖရ​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖက ရယ္​​ေရာ။ ​ေနာက္​ၿပီး သားကို နာမည္​အသစ္​​ ေပးတယ္​။ ​ေျခာက္​ခ်က္​တဲ့။ ကို​ေျခာက္​ခ်က္​တဲ့။ ကဲ ... အဲဒီ နာမည္​ႀကီး မုန္​းစရာ မ​ေကာင္​းဘူးလား​။ ေဖ​ေဖႀကီးနဲ႔​ ေမ​ေမႀကီးက​ေတာ့ "သား​ေလးကို အဲဒီလို မ​ေခၚၾကပါနဲ႔" တဲ့။ ဟုတ္​တာ​ေပါ့။ အဲဒီလိုႀကီး​ေတာ့ ​ေခၚဖို႔ မ​ေကာင္​းပါဘူး​ေနာ္​။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက သား အ႐ိုက္​ခံရတာကို စိတ္​မ​ေကာင္​းဘူး။ သား​ ေက်ာင္​းသြားခါနီးတိုင္​း "ဖိုးသား​ေရ ဂြတ္​ဒ္​ရ​ေအာင္​​ ေရးခဲ့​ေနာ္​"လို႔ အျမဲမွာတယ္။ 

အင္​း ... သားတို႔ အိမ္​မွာ​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖႀကီးက ဇိမ္​အက်ဆံုးပါပဲ။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက ​ေမ​ေမ့ရဲ႕ အ​ေဖ​ေလ။ ဒီအိမ္​မွာ​ေတာ့ အသက္​အႀကီးဆံုး​ေပါ့။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက ႐ုံးလည္​း မသြားရဘူး​။ ေက်ာင္းလည္​း မသြားရဘူး။ ​ေမ​ေမႀကီးလိုလည္​း တညင္​းသီး​ေတြ သရက္​သီး​ေတြ ဆားရည္​ မစိမ္​ရဘူး။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက သမီး​ေရလို႔​ ေခၚလိုက္​ရင္​ ၾကားတဲ့သူက ​ေဖ​ေဖ ဘာလိုခ်င္​လဲ ဆိုၿပီး အတင္း​ ေျပးသြား​ေတာ့တာပဲ။ ဟင္​း ... သားလည္​း ​ေဖ​ေဖႀကီး ျဖစ္​ခ်င္​လိုက္​တာ။ အခု​ေတာ့ သားက ​ေက်ာင္​းလည္​း သြားရတယ္​။ စာလည္​း က်က္​ရတယ္​။ အ႐ိုက္​လည္​း ခံရတယ္​။ ​ေဖ​ေဖ ​ေရပုလင္​း ယူခိုင္​းရင္​လည္း ယူ​ေပးရတယ္​။ ​ေမ​ေမ အပ္​​ေပါက္​ ထိုးခိုင္​းရင္​လည္​း ထိုး​ေပးရတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့မို႔လို႔ သားက ​ေဖ​ေဖႀကီးကို​ ေျပာတာ​ေပါ့။ သား​ ေက်ာင္​းသား မလုပ္​​ေတာ့ဘူး၊ ​ေဖ​ေဖႀကီးလိုပဲ​ ေန​ေတာ့မယ္​လို႔။ ​ေဖ​ေဖႀကီးလိုပဲ အိမ္​မွာ ဇိမ္​နဲ႔​ေနမယ္​။ သမီး ဟိုဟာ ယူခဲ့စမ္​း။ သမီး ဒီဟာ ယူခဲ့စမ္​းလို႔ ခိုင္​းမယ္​ဆို​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖႀကီးက ရယ္​လိုက္​တာ​ေလ။ ​ေနာက္​ၿပီး သားကို​ ေျပာျပတယ္​။ ​ေဖ​ေဖႀကီးက အသက္​ႀကီးၿပီတဲ့။ သား အရြယ္​တုန္​းက သားလိုပဲ​ ေက်ာင္​းတက္​ခဲ့ရ၊ ပညာ​ေတြ သင္​ခဲ့ရတာပဲတဲ့။ အဲဒီလို ပညာ​ေတြ သင္​ခဲ့လို႔ တတ္​ခဲ့လို႔ အခုလို အသက္​ႀကီး​ေတာ့ ​ေအး​ေအး​ေဆး​ေဆး​ ေနရတာတဲ့။ ပညာမသင္​ခဲ့ရင္​ ဒီလိုမ​ေနရဘူးလား ဆို​ေတာ့ ဘယ္​​ေနရမွာလဲ၊ ဆင္​းရဲ​ေနမွာတဲ့​။ ေဖ​ေဖႀကီး ငယ္​ငယ္​တုန္​းက စာက်က္​ခဲ့ရလား ဆို​ေတာ့ က်က္​ခဲ့ရတာ​ေပါ့တဲ့။ စာ​ေတာ္​လား ဆို​ေတာ့ ​ေတာ္​တာ​ေပါ့တဲ့။ ဒုကၡပဲ။ သားက စာက်က္​ရမွာ ပ်င္​းတယ္​။ 

စာက်က္​ရမွာ ပ်င္​း​ေပမယ္​့ သားက ႐ုပ္​ပံု​ေတြ​ေတာ့ ဆြဲခ်င္​ပါတယ္​။  သားဆြဲတဲ့ ဒိုင္​ႏို​ေဆာပံု​ေတြ၊ ငမန္​းပံု​ေတြ၊ ​ေရဘဝဲ​ေတြက အစစ္​နဲ႔ သိပ္​တူတာပဲလို႔ အန္​တီယုက ခ်ီးမြမ္​းတယ္​။ ​ေဖ​ေဖတို႔​ ေမ​ေမတို႔ဆြဲ​ေနတဲ့ တိုက္​ပံုစံ​ေတြ အိမ္​ပံုစံ​ေတြလည္​း သား လိုက္​ဆြဲရင္​ ဆြဲလို႔ ရမွာ​ေပါ့ေနာ္​။ အင္​း ... ဟုတ္​ၿပီ။ ဒီလိုဆိုရင္​ သား ဗိသုကာပဲ လုပ္​​ေတာ့မွာ​ေပါ့။ ​ေဖ​ေဖတို႔​ ေမ​ေမတို႔နဲ႔ အတူတူ ႐ုံးတက္​ၿပီး ပံု​ေတြပဲ ဆြဲ​ေတာ့မယ္​​ေလ။ ဒီလိုဆိုရင္​​ ေက်ာင္​းတက္​စရာ၊ စာက်က္​စရာ မလို​ေတာ့ဘူး မဟုတ္​လား။ သား​ ေက်ာင္​းမတက္​​ေတာ့ဘူး။ ႐ုံးတက္​ၿပီး ဗိသုကာပဲ လုပ္​​ေတာ့မယ္​ ဆို​ေတာ့ ​ေဖ​ေဖနဲ႔​ ေမ​ေမက ရယ္​ျပန္​​ေရာ။ ဗိသုကာ ျဖစ္​ခ်င္​ရင္​ စာအရင္​ က်က္​ရမယ္​တဲ့။ စာ​ေတြ အမ်ားႀကီးက်က္​၊ စာ​ေမးပြဲ​ေတြ တစ္​တန္​းၿပီး တစ္​တန္​း​ေအာင္​၊ ပညာ​ေတြ အမ်ားႀကီးတတ္​၊ အဲဒါ​ေတြၿပီးမွ ​ဗိသုကာ ျဖစ္​မွာတဲ့။ စာ​ေတြ မတတ္​ဘဲ မျဖစ္​ဘူးလား ဆိုေတာ့​ ေခါင္​းခါတယ္​။ ဘယ္​​ေတာ့မွ မျဖစ္​ဘူးတဲ့။ စိတ္​ညစ္​လိုက္​တာဗ်ာ။

ဒီလိုဆိုရင္​ သားက ဦးဂိတ္​တို႔ အန္​တီမိုးတို႔လို ဆရာဝန္​ပဲ လုပ္​မွ ထင္​တယ္​။ ဆရာဝန္​ လုပ္​ရတာလည္​း​ ေကာင္​းတာပါပဲ​ေလ။ ​ေဒါက္​တာ​ ေဒါက္​တာနဲ႔ အ​ေခၚခံရတာကို သား ႀကိဳက္​ပါတယ္​။ သူမ်ား​ေတြကို ​ေဆးထိုး​ေပးရတာလည္​း ​ေကာင္​းတာပဲ။ နားက်ပ္​ႀကီးနဲ႔ ဟို​ေထာက္​ ဒီ​ေထာက္​ စမ္​းသပ္​ရတာကိုလည္​း ႀကိဳက္​တာပဲ။ ​ေနာက္​ၿပီး ဆရာဝန္​ ဆိုရင္​ လက္​​ေဆာင္​​ေတြ ခဏခဏ ရတယ္​။ ဟုတ္​ၿပီ။ သား ဆရာဝန္​ပဲ လုပ္​ပါ​ေတာ့မယ္​​ေလ။ ဒါ​ေၾကာင္​့ သားက အန္​တီမိုးကို "အန္​တီမိုး​ေရ သား​ ေက်ာင္​းသား မလုပ္​​ေတာ့ဘူး။ ဆရာဝန္​ပဲ လုပ္​​ေတာ့မယ္​" လို႔ ေျပာ​ေတာ့ အန္တီမိုးက ရယ္​ျပန္​​ေရာ။ မမက​ေတာ့ "ငတံုး​ေလး ဆရာဝန္​ ျဖစ္​ခ်င္​ရင္​ စာ အရင္​ က်က္​ရမယ္​" တဲ့။ အင္​း ... ဒုကၡပဲ။ စာမက်က္​ဘဲနဲ႔ ဘာမွ မျဖစ္​​ေတာ့ဘူးလား ဟင္​။ 

တစ္​​ေန႔တုန္​းက အိမ္​ကို လူႀကီးတစ္​​ေယာက္​ လာတယ္​။ ​ေဖ​ေဖ​ ေမ​ေမတို႔နဲ႔ စကား​ေျပာတယ္​။ သူ႔ကားႀကီးက သိပ္​​ေကာင္​းတာပဲ။ အထဲမွာ​ ေလ​ေအးစက္​နဲ႔။ မွန္​​ေတြကလည္​း လွည္​့ပိတ္​စရာ မလိုဘူး။ ခလုတ္​ ႏွိပ္​လိုက္​႐ုံပဲ။ ​ေဖ​ေဖက​ ေျပာတယ္​။ သူ႔အိမ္​က သိပ္​​ေကာင္​းတာပဲတဲ့။ အင္​း ... ဒီလိုဆို သူ​ေဌး​ေပါ့​ေနာ္​။ သားလည္​း သူ​ေဌး ျဖစ္​ခ်င္​လိုက္​တာ။ ​ေက်ာင္​းသား မလုပ္​​ေတာ့ဘူး။ သူ​ေဌးပဲ လုပ္​​ေတာ့မယ္​လို႔​ ေျပာရင္​​ ေမ​ေမတို႔က သူေဌး ျဖစ္​ခ်င္​ရင္​ စာအရင္​ က်က္​လို႔​ ေျပာဦးမွာပဲ။ သား သိပါတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ဒီတစ္ခါက်​ေတာ့ ​ေမ​ေမက တစ္​မ်ိဳး​ေျပာတယ္​ သိလား။ သူတို႔ခမ်ာမ်ား က်​ေတာ့လည္​း သက္​သက္​သာသာနဲ႔ ခ်မ္​းသာၿပီးရင္​း ခ်မ္​းသာရင္​းပဲ။ ငါတို႔ခမ်ာမ်ား က်​ေတာ့လည္​း ပင္​ပန္​းလိုက္​တာတဲ့။ အန္​တီမီ​ ေျပာ​ေတာ့ အဲဒီလူႀကီးက ကန္​ထ႐ိုက္​တာတဲ့။

ကန္​ထ႐ုိက္တာ ဆိုတာ အ​ေဆာက္​အဦးေတြကို ​ေငြစိုက္​ၿပီး တာဝန္​ယူၿပီး​ ေဆာက္​တဲ့သူ​ေလ။ 

ညက်​ေတာ့ သားက ​ေမ​ေမ့ကို ေမးမိတယ္​။ "​ေမ​ေမရယ္​ အဲဒီလူႀကီး အဲဒီ​ေလာက္​ ခ်မ္​းသာ​ေနတာ ပညာ​ေတြ အမ်ားႀကီး သင္​ခဲ့လို႔​ေပါ့​ေနာ္​" ဆို​ေတာ့ ​ေမ​ေမက ျပံဳးတယ္​။ "​ေမ​ေမ​ေတာ့ သူ ပညာ​ေတြ အမ်ားႀကီး သင္​ခဲ့တယ္​လို႔ မထင္​ပါဘူး" တဲ့​။ 

"ဟင္​ ... ဒီလိုဆို သူ ပညာ​ေတြ မတတ္​ဘူးလား" ဆို​ေတာ့လည္​း "တတ္​လိမ္​့မယ္​ မထင္​ပါဘူး" တဲ့​။ ေနာက္​ၿပီး သားကို​ ေငးၾကည္​့ရင္​း "ကန္​ထ႐ိုက္​တာ ဆိုတာ ပညာ​ေတြ အမ်ားႀကီး တတ္​စရာ မလိုဘူး။ ပိုက္​ဆံ​ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိဖို႔သာ လိုတာ။ ပိုက္​ဆံ​ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိရင္​ မ်ားမ်ား​ ေပးႏိုင္​တယ္​။ အဲဒီ​ေတာ့ ရရင္​လည္​း မ်ားမ်ားရတယ္​" တဲ့။

ဒီိလိုဆို သားလည္​း ကန္​ထ႐ိုက္​တာပဲ လုပ္​​ေတာ့မွာ​ေပါ့။ ဟုတ္​ဘူးလား။ သား ​ေက်ာင္​းသား မလုပ္​​ေတာ့ဘူး။ ႀကီးလာရင္​လည္​း ကန္​ထ႐ိုက္​တာပဲ လုပ္​စား​ေတာ့မယ္​​ေလ။ ဒါ​ေပမဲ့​ ေမ​ေမက​ ေျပာတယ္​။ ကန္​ထ႐ိုက္​တာ လုပ္​ဖို႔ ပိုက္​ဆံ​ေတြ အမ်ားႀကီး လိုတယ္​တဲ့။ အဲဒီ ပိုက္​ဆံ​ေတြကို ​ေဖ​ေဖတို႔ ေမ​ေမတို႔ဆီက ​ေတာင္​းလို႔ရမွာ မဟုတ္​ဘူး ဆိုတာ သား သိပါတယ္​။ သူတို႔ဆီမွာသာ အဲဒီ​ေလာက္​ ပိုက္​ဆံ​ေတြ ရွိ​ေနရင္​ သူတို႔လည္​း ဘယ္​ ဗိသုကာ လုပ္​​ေန​ေတာ့မွာလဲ။ ကန္​ထ႐ိုက္​တာပဲ လုပ္​​ေန​ေတာ့မွာ​ေပါ့​ေနာ္​။ 

တစ္​​ေန႔တုန္​းက ​ေမ​ေမႀကီး​ ေနမ​ေကာင္​းလို႔ ဦးဂိတ္​ရဲ႕​ ေဆး႐ုံကို သြားၾကတယ္​။ ဦးဂိတ္​က ဆရာဝန္​​ေလ​။ ေနာက္​ၿပီး သားရဲ႕ ဦး​ေလး​ေပါ့။ ​ေဆး႐ုံ​ေရာက္​​ေတာ့​ ေမ​ေမႀကီးနဲ႔ ႀကီးႀကီးက ​ေဆး႐ုံ​ေပၚ တက္​သြားတယ္​။ သားနဲ႔​ ေမ​ေမက ကား​ေပၚမွာ ​ေနရစ္​ခဲ့ရတယ္​။ သားက က​ေလးမို႔လို႔ အ​ေပၚ မတက္​ရဘူးတဲ့​ေလ။ ​ေဆး႐ုံထဲမွာ အက်ႌျဖဴျဖဴ ႐ွည္​႐ွည္​ႀကီး​ေတြ ဝတ္​ထားတဲ့သူ​ေတြကို​ ေတြ႕ရတယ္​။ ​ေမ​ေမက "သူတို႔က ဆရာဝန္​​ေတြ​ေလ။ သား အားမက်ဘူးလား" တဲ့။ ​ေမ​ေမက သားကို ဆရာဝန္​ သိပ္​ျဖစ္​​ေစခ်င္​တာ။ သားက​ေတာ့ မျဖစ္​ခ်င္​​ေတာ့ပါဘူး။ စာက်က္​ရမွာ ပ်င္​းလို႔ပါ​။

ေနာက္​ၿပီး​ ေမ​ေမက သားကို​ ေျပာ​ေသးတယ္​။ "သားရယ္​ ပညာကို ႀကိဳးစား​ေနာ္​။ စာမတတ္​ရင္​ စာမ​ေတာ္​ရင္​ ဟို​ေဆး႐ုံ​ေပါက္​က အ​ေပါက္​​ေစာင္​့လို ​ေခြး​ေျခတစ္​လံုးနဲ႔ ထိုင္​ၿပီး သူမ်ား​ေတြကို တံခါးဖြင္​့​ေပး​ ေနရဦးမယ္​" တဲ့။ ဟုတ္​တယ္​​။ ေမ​ေမ​ေျပာမွ သား သတိထားမိတယ္​။ ​ေဆး႐ုံအဝင္​ဝ သံဆြဲတံခါးနားမွာ လူတစ္​​ေယာက္​ ခံု​ေလးတစ္​လံုးနဲ႔ ထိုင္​​ေနတယ္​။ ​ေဆး႐ုံ​ေပၚ တက္​ခ်င္​တဲ့ လူတစ္​​ေယာက္​က သူ႔နားကို ကပ္​ၿပီး တိုးတိုး​ေလး​ ေျပာလိုက္​တယ္​။ သူက ျပံဳးၿပီး တံခါးဖြင္​့​ေပး လိုက္​တယ္​။ ​ေဟာ ... ခဏ​ေန​ေတာ့​ ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​ ... ​ေဟာ​ ေနာက္​တစ္​​ေယာက္​။ ဟာ​ ... ေမ​ေမ​ေရ၊ ​ေဆး႐ုံ​ေပၚ တက္​ခ်င္​တဲ့ သူ​ေတြက အမ်ားႀကီးမွ အမ်ားႀကီးပါပဲဗ်ာ။ 

ႀကီးႀကီးတို႔​ ေဆး႐ုံ​ေပၚက ဆင္​းလာၾက​ေတာ့ ​ေမ​ေမက ​ေဆး႐ုံ​ေစာင္​့တဲ့သူကို အားက်လိုက္​တာတဲ့။ အလကား​ ေမ​ေမ။ သားကို​ေတာ့ ဆရာဝန္​ကို အားမက်ဘူးလားတဲ့။ သူက​ေတာ့ အ​ေပါက္​​ေစာင္​့ကို အားက်​ေနတယ္​တဲ့။ ​ေကာင္​းသလားဗ်ာ။ ညက်​ေတာ့ သားက အျပတ္​​ ေျပာလိုက္​တယ္​။ သား ​ေက်ာင္​းသား မလုပ္​​ေတာ့ဘူးလို႔။ ဒီ​ေတာ့ ​ေမ​ေမက ျပံဳးၿပီး ​ေက်ာင္​းသား မလုပ္​ရင္​ ဘာလုပ္​မွာလဲတဲ့။ သား ကန္​ထ႐ိုက္​တာ လုပ္​မွာလို႔။ ခပ္​တင္​းတင္​းပဲ။ ဟြန္​း ... ဒါ​ေလးမ်ား သားက​ ေျဖတတ္​ပါတယ္​​ေနာ္​။ ႀကီးႀကီး​ေျပာတဲ့ ကာတြန္​းထဲကလို​ေပါ့။

"သား​ ေဆး႐ုံ​ေစာင္​့ အရင္​လုပ္​မယ္​။ ရတဲ့ ပိုက္​ဆံကို စုထားမယ္​။ ၿပီး​ေတာ့မွ ကန္​ထ႐ိုက္​တာ လုပ္​မယ္​"

သားက ရယ္​စရာ​ ေျပာတာ မဟုတ္​ပါဘူး။ ဒါ​ေပမဲ့​ ေဖ​ေဖနဲ႔​ ေမ​ေမက ရယ္​လိုက္​ၾကတာ။ တအား ရယ္​ၾကၿပီးမွ အရယ္​ ရပ္​သြားၾကတယ္​။ ​ေနာက္​ၿပီး ဘာမွမ​ေျပာဘဲ သားကို ​ေငးၾကည္​့​ေနၾကတယ္​။ ​ေဟာဗ်ာ ... ဘာျဖစ္​လို႔လဲ မသိဘူး။ ​ေမ​ေမ့ မ်က္​လံုးထဲမွာ မ်က္​ရည္​​ေတြ ဝဲလို႔။

--------------

မစႏၵာ

Credit to Mi Nwe

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=471209796571967&id=100010488517355

[ ျမန္မာဝတၳဳတိုမ်ားေပ့ဂ်္မွကူးယူပါသည္။ေပ့ဂ်္အားေက်းဇူးတင္ပါသည္။]