#တီတီ_တီတီတီ
#လယ်တွင်းသားစောချစ်
ကျွန်တော်တို့သားအဖ မှော်ဘီ ချမ်းမြေ့ရိပ်သာမှ ကားနှင့်ထွက်လာချိန်မှာ ည ၇ နာရီ ကျော်နေပါပြီ။
မိုးကလေး ဖွဲဖွဲရွာ၍ ညမှာ မှောင်နေသည်။
“ဖြည်းဖြည်းမောင်းနော် ငါ့သား ... မိုးရွာတော့ လမ်းက ချောနေတာ အန္တရာယ်ရှိတယ် ...”
ကျွန်တော်က သားကို သတိပေးသည်။
လာစဉ်က ကိုယ်တိုင်မောင်းလာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒုလ္လဘရဟန်း ဝတ်နေသော သားလူထွက်သည်ကို လာခြင်းဖြစ်သည်။အပြန်ကျတော့ ညမှောင်လျှင် မျက်စိက ကားမီးထိုးသည်ကို မခံနိုင်၍ ရဟန်းလူထွက်စဖြစ်သော သားကို မောင်းခိုင်းရခြင်း ဖြစ်သည်။
သားက ကားကို ခပ်မှန်မှန်သာ မောင်းပါသည်။
ကျွန်တော်တို့ကားကို နောက်မှ ကားများ တစ်စင်းပြီးတစ်စင်း ကျော်တက်နေကြသည်။(၁၀) ရက် ဘုန်းကြီးဝတ် တရားထိုင်ထား၍ သား၏စိတ်များ
အပြောင်းအလဲ ရှိနေပါသည်။ ယခင်ကဆိုလျှင် လူငယ်ပီပီ သူ့ကားကို သူများကား ကျော်တက်လျှင် သဘောကျသည်မဟုတ်။ မိုးရွာ၍ လည်း
မောင်းရှိန် လျှော့သည်မရှိ။ အနည်းဆုံး ကီလို (၈ဝ)ကတော့ မောင်းနေကျ။
ဒိုင်ခွက်ဆီသို့ ကျွန်တော်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ကီလို ၆၀နှင့် ၇ဝ ကြားမှာ ရှိသည်။ အန္တရာယ်ကင်းစွာမောင်းနေခြင်း ဖြစ် သည်။လမ်းမှာ ညက်ညော ကောင်းမွန်သော်လည်း ကိုယ်မောင်းနေကျမဟုတ်။ အကွေ့အကောက်လည်း များသည်။မိုးကလည်းမစဲသေး။ တဖွဲဖွဲရွာနေဆဲ။
ကားမှန်ရှေ့မှ ရေသုတ်တံလေးက မိုးရေများကို မှန်မှန်သုတ်ပေးနေသည်။
ရှေ့ဆီမှ ကားတစ်စင်းလာနေသည်။ အပေါ်မီးဖွင့်၍ မောင်းလာခြင်းဖြစ်၍ ကိုယ့်ဘက်မှာ မျက်နှာတည့်တည့် မီးထိုးခံရသည်။သားက ကားမီးကို ပိတ်လိုက်ဖွင့်လိုက်လုပ်၍ အောက်မီးချပေးရန် တောင်းသည်။ တစ်ဖက်ကားက ဘာမျှ တုံ့ပြန်ခြင်းမရှိ။အပေါ်မီးဖွင့်လျက်နှင့်ပင် အရှိန်ပြင်းစွာ မောင်းသွားသည်။ သူ့ကားမှာ အင်ဂျင်အားကြီးသော ကားကောင်းဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်သားကို ညှာတာခြင်း အလျဉ်းမရှိ။
“ရက်စက်လိုက်တဲ့ကား ...ဖေဖေမပြောနဲ့ သားတောင် မျက်လုံးတွေ ပြာသွားတာပဲ...”
“သတိထားမောင်းငါ့သား..မရရင် လမ်းဘေးချရပ်ထားလိုက် တချို့ လူတွေက ညှာတာစိတ်မရှိကြဘူး...”
သားက ခပ်မှန်မှန် ဆက်မောင်းလာပါသည်။
သိပ်မကြာလိုက်ပါ။ မီးအားကောင်းသော ကားကြီးတစ်စင်းနဲ့ ရင်ဆိုင်ရပြန်သည်။ သားက မီးကို မှိတ်ချည် ဖွင့်ချည်ပြု၍ အချက်ပြသည်။
ကားကြီးက အားကြီးသော ရှေ့မီးကြီးများကို ပိတ်ပေးပြီး အရှိန်လျှော့၍ မောင်းလာသည်။ ကျွန်တော်တို့ကားလေး မီးရောင် ထိုးသော အန္တရာယ်မှလွတ်၍ နှစ်ဦးစလုံး ဘေးကင်းစွာ ဆက် မောင်းကြသည်။
အမှောင်ထဲမှာမို့ ကားကြီးမောင်းသူကို လှမ်းမမြင်လိုက်ရသော်လည်း ညှာတာစိတ်နှင့် တုံ့ပြန်မှုရှိသူအဖြစ် လေးစားလိုက်မိသည်။
တီ ... တီ ... ။
သားက ကားဘာသာစကားဖြင့် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဟွန်းနှစ်ချက်တီး၍ အသိပေးလိုက်သည်။
တီ....
ကားကြီးမှလည်း “ရပါတယ်”ဟု တုံ့ပြန်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ စိတ်ကောင်းရှိသူ ဖြစ်ပါသည်။ နောက်ထပ် ကားသုံးစီးနှင့် ရင်ဆိုင် ရှောင်ရပြန်သည်။ သုံးစီးလုံး အထက်မီးနှင့် ထိုးသွားကြ
သည်။ အောက်မီးချပေးခြင်း အရှိန်လျှော့ခြင်း လုံးဝမရှိ။
အမှန်စင်စစ် သူအန္တရာယ်ရှိလျှင် ကိုယ်လည်း အန္တရာယ်မကင်းပါ။ ကားမီးထိုး၍တစ်ဖက်လူ မျက်စိပြာပြီး ရှောင်တိမ်းရာမှာ ကိုယ့်ကားနှင့် မလွတ်လျှင် သူသာမက ကိုယ်ပါ ဒုက္ခရောက် မည်
ဖြစ်ပါသည်။ သူ အန္တရာယ် ကင်းမှ ကိုယ်လည်း အန္တရာယ်ကင်းပါသည်။
သို့သော် ကားမောင်းသူအတော်များများမှာ စဉ်းစဉ်းစားစား၊စာစာနာနာ မရှိကြ။ ပို၍သတိထားရသည်မှာ သူ့ဘက်က အပေါ်မီးထိုးထားချိန်မှာ ကိုယ့်ညာဘက် လမ်းဘေးမှ စက်ဘီးနှင့် လူတို့ကို ကောင်းစွာ မမြင်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မမြင်၍ တိုက်မိလျှင်
အတိုက်ခံရသူမှာ အသက် အန္တရာယ်ရှိမည်။ တိုက်သူမှာလည်း အမှုအခင်းကြုံ၍ ထောင်ကျမည်။
ညအခါတွင် လမ်းဘေး လမ်းလယ်မှ ကားရှောင်သူများသည် ကားမီးထိုးလျှင် မြင်ရသည်ထင်ပြီး နေ့မှာလိုပင် ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ရှိနေကြသည်။ အချို့ဆိုလျှင် လမ်းလယ်မျဉ်းပေါ်မှာပင် စိတ်ချလက်ချ ရပ်နေကြသည်။အန္တရာယ်ကြီးမားလှပါ၏။ ရင်ဆိုင်ကားချင်းမီးထိုးထားလျှင် အမြင်များ ဝေဝါး၍ လမ်းလယ်မှ လူကိုမမြင်ရပါ။ လမ်းဘေးမှ လူကိုလည်း ဝေ ဝေဝါးဝါးသာ မြင်ရပါသည်။ အနားကပ်မှ ဘွားခနဲ
တွေ့လျှင် တိမ်းရရှောင်ရခက်ပါသည်။
တံတားဖြူနားတွင် ညအခါ လမ်းလယ်မှာ ရပ်ထားသည့်အတွဲလေး တစ်တွဲ နှစ်ယောက်အတူ သေဆုံးခဲ့ရသည်ကို သတိရ ၍ သားကို သတိပေးမိသည်။
“သားရေ ...လူနဲ့ စက်ဘီးကိုလည်း သတိထားကြည့် ဦးနော်"
“ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ”
မိုးက ရှာနဆေဲ။
တီ...တီ ...
နောက်မှ ကားတစ်စီးက ကျော်တက်ရန် လမ်းတောင်းနေသည်။ သားက ဘေးဘက်ကပ်ပြီး လမ်းပေးသည်။ကားအမျိုးအစားကို ခွဲခွဲခြားခြားမသိလိုက်ရပေမယ့် ကားကောင်း ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ကျွန်တော်တို့ကားကို ကျော်မောင်းသွားပါသည်။
“ငါ့သား ... သူ့နောက်က လိုက်ပါလား ... ရှေ့ကားရှိ
တော့ မီးထိုးတာ သက်သာတာပေါ့..”
သားက စက်ရှိန်ကိုမြှင့်ပြီး အမီလိုက်သည်။ ကားလေးက အမြန်မောင်းနေသည် ။ အတော်လိုက်နေရသည်။ မိုးရွာထဲမှာ ကီလို ၈၀ ကျော်သည်အထိ လီဗာနင်းနေရသည်။
“ငါ့သား...မမီရင် မလိုက်နဲ့တော့ အန္တရာယ်များတယ်”
သားက စက်ရှိန်မလျှော့မီမှာပင် ရှေ့ကားလေးကို မီလာ သည်။ဆက်မောင်းသောအခါ ကီလို ၇ဝ နှင့် ၈၀ ကြားမှာ သူ့ ကားကို မီအောင် မောင်း၍ရနေသည်။ ရှေ့ ကားမောင်းသည့် အရှိန်လျှော့သွားသည်မှ သိသိသာသာ ဖြစ်ပါသည်။
"ရှေ့ကားက သားတို့ကို စောင့်ခေါ်နေတာ ဖေဖေ ...”
“အေး ဟုတ်တယ်ကွ ဖေဖေလည်း အဲဒီလို ထင်တယ်”
သားက သူနှင့်မကွာအောင် လိုက်မောင်းပါသည်။ လမ်းဖြောင့် လမ်းကောင်း လမ်းရှင်းလျှင် သူက ကီလို ၈ဝ ခန့် မောင်းသည်။ကွေ့ တော့မည်ဆိုလျှင် သူ့ကားနောက်မှ ဘရိတ်မီးလေး နီရဲသွားသည်။ ကျွန်တော်တို့ကား အရှိန်လျှော့၍ရပါသည်။
တီ...တီ ...
ရှေ့မှ ဝါးတင်ထားသော ကုန်ကားကြီးကို
ကျော်တက်ရင်းနှင့် လက်တစ်ချောင်း ထောင်ပြသည်ကို နောက်မှ လှမ်းမြင်ရပါသည်။
“သူနှင့် အတူ ပါလာသော ကားတစ်စီးနောက်မှာ
ပါသေးသည်”ဟု အချက်ပြသွားခြင်းဖြစ်၏။
“ဟိုမှာတွေ့လား ဖေဖေ .. နောက်မှာ တစ်စင်းပါသေး
တယ်လို့ ပြနေတာ ...”
“အေး ဟုတ်တယ်ကွ ...”
သားရော ကျွန်တော်ပါ သတိထားမိကြပါသည်။
သူ့ကို အားကိုးပြီး နောက်မှ လိုက်မောင်းသည်ကို ပါးနပ်လိမ္မာစွာ သိနားလည်ခဲ့သူ ဖြစ်ပါသည်။ စိတ်ကောင်း စေတနာကောင်း ရှိသူလည်း ဖြစ်၍ အမြန်မောင်းနေသော အရှိန်ကို လျှော့ချပြီး ကျွန်တော်တို့လိုက်နိုင်မည့် မြန်နှုန်းနှင့် စောင့်ခေါ်ခဲ့သည်။
လေးစားအားကိုးထိုက်သော စိတ်သဘောထား ကြီးမြတ်သူဖြစ် ကြောင်း ကျွန်တော်တို့ သားအဖ နားလည်ကြပါသည်။
မှော်ဘီကိုကျော်၍ ထောက်ကြံ့ကို ဖြတ်လာခဲ့ကြပြီ။ ရှေ့မှကားလေးသည် ကားကျော်တက်တိုင်း လက်တစ်ချောင်းထောင် ပြခဲ့၍ နောက်မှလိုက်ရသော ကျွန်တော်တို့ အတွက် အဆင်ပြေပါ၏။ကျွန်တော်တို့လိုက်နိုင်သောအရှိန်နှင့် မောင်းသည်။ နည်းနည်းကွာသွားလျှင် မြန်နှုန်းလျှော့ချပြီး စောင့်ခေါ်သည်။ ကားမောင်းပုံကလည်း ကျွမ်းကျင်သည်။
မိုးလေးကလည်း တဖွဲဖွဲရွာနေဆဲ။ သို့ သော် ရှေ့ကားကို အားပြုလိုက်ပါရ၍ အန္တရာယ်ကင်းစွာ အဆင်ပြေပါ၏။တစ်လမ်းလုံး ကျေးဇူးတင်စိတ်ဖြစ်နေရသည်။
မင်္ဂလာဒုံ ရောက်လာပြီ။ မကြာမီ ကျွန်တော်တို့ လမ်းခွဲရတော့မည်။ ခရေပင်လမ်းခွဲသို့ ရောက်လျှင် ကျွန်တော်တို့ ကားက ဘယ်သို့ကွေ့ ရမည် သူက ပြည်လမ်းအတိုင်း ဆက်သွားလိမ့်မည်။
လမ်းခွဲကို ရှေ့မြင်နေရပြီ။ သားက ဘယ်ကွေ့မည့် အချက်ပြမီးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ရှေ့ကား နောက်ကြည့်မှန်တွင် မြင်လိမ့်မည် ထင်ပါသည်။
တီတီ ... တီ တီ တီ ...”
သားက ဟွန်းကို နှစ်ချက်ဆင့်တစ်ခါ၊ သုံးချက်ဆင့်တစ်ခါ နှိပ်လိုက်သည်။
“ငါတို့ ဒီမှာ လမ်းခွဲတော့မယ့် သူငယ်ချင်းရယ် ...
နှုတ်ဆက်ပါတယ် ... ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”ဟူ၍ အချက်ပေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“တီတီ ... တီတီတီ”
ရှေ့ကားဆီမှ တူညီသော ကားဟွန်းသံထွက်ပေါ်လာပါ၏။“ရပါတယ် သူငယ်ချင်းရယ် ... ငါလည်း နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ် ...”ဟူ၍ အချက်ပေးပြီးသည်နှင့် သူ့ကားလေး၏အရှိန်နှင့် သိသာစွာ လျှင်မြန်သွားပါသည်။
ကျွန်တော်တို့အတွက် အရှိန်လျှော့မောင်းနေခြင်းဖြစ် ကြောင်း ထင်ရှားပါသည်။ ကျွန်တော်တို့ နေခဲ့ပြီဖြစ်၍ သူ့အရှိန် အတိုင်း မောင်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။
လမ်းကြောင်းပေါ်တွင် တစ်နာရီနီးပါးသာ အမှတ်မထင်ဆုံလိုက်ရခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
သူ့ ကားကို အားကိုးအားထားပြုပြီး နောက်မှ အမီလိုက်မောင်းသည်ကို သိသည်နှင့် ကျွန်တော်တို့ကို သူကူညီစောင့်ရှောက်ခဲ့သည်။ကိုယ်ဘယ်သူဘယ်ဝါဟု သူမသိ။ သူဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်း
လည်း ကိုယ်မသိ။ နောင်လည်း ဘယ်တော့မျှ ဆုံကြမည် မဟုတ်။ဆုံလျှင်လည်း ဤသို့ ကြုံခဲ့ကြသည်ကို သိမည်မဟုတ်။
သို့ သော် ကောင်းမြတ်သောစိတ်သဘောထားသည် ကျွန်တော်တို့ သားအဖ၏ နှလုံးသားတွင် စွဲစွဲထင်ထင် ကျန်ရစ်နေခဲ့ပါသည်။
ကျွန်တော်တို့ ကားလေး ဘယ်ဘက်သို့ ကွေ့လိုက်
သည်နှင့် အဝေးကြီး ရောက်သွားပြီဖြစ်သော သူ့ကား နောက်မီးလေးမြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားပါသည်။မမြင်လိုက်ရသော မသိသူကို ရင်ထဲမှာ လွမ်းလျက် ကျန်ရစ်ခဲ့ရပါ၏။
---------------
လယ်တွင်းသားစောချစ်
( မြန်မာ့ဂုဏ်ရည်မဂ္ဂဇင်း )
၂၀၀၁ ခုနှစ် ၊ စက်တင်ဘာ
#Typing_crd_ZawOo
No comments:
Post a Comment