ရီကြန္ဒီးရွင္း 🎀🎀🎀🎀 မစႏၵာ

ရီကြန္ဒီးရွင္း

🎀🎀🎀🎀

မစႏၵာ

‘‘သူတို႔ဆီက သံုးၿပီးသား ကားေတြ တာယာျပန္လဲ၊ ေဆး ျပန္မႈတ္၊ လိုအပ္ရင္လည္း အင္ ဂ်င္ပါ လဲေပးလိုက္တယ္တဲ့။ အ သစ္မဟုတ္ေပမယ့္ အသစ္နီးပါး ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ေပးလိုက္ တယ္ဆုိပါေတာ့ကြာ။ အသစ္နဲ႔ ေဈးကကြာေလေတာ့ အဲဒီရီကြန္ ဒီးရွင္း (Recondition) ေတြကိုပဲ ငါတုိ႔ဆီမွာ သေဘၤာသားေလး ေတြက ဝယ္ျဖစ္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဒီေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္ကို ရီ ကြန္ဒီးရွင္းေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာ ေပါ့။ ဒီမွာ ကားေဈးကလည္း သိပ္ေကာင္းတာမဟုတ္လား’’ဟု ေဝ မာ၏ ဒယ္ဒီက ေျပာဖူးေလသည္။

×××××

‘‘မိၾကည္ၾကည္၊ ညည္းသမီး ကို ညည္းနည္းနည္းမွ ၾကည့္ မေျပာေတာ့မိဘူးလား’’

‘‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေဒၚေလးရဲ႕’’

ဘြားေလး၏ အသံက ခပ္ မာမာ၊ မာမီ့အသံကခပ္ေပ်ာ့ ေပ်ာ့။ အခန္းထဲမွ ထြက္ေတာ့ မည္ျပဳေသာ ေဝမာသည္ ထိုအသံ ေတြကိုၾကားေတာ့ အသာေလး ေနာက္ဆုတ္ၿပီး ကိုယ္ရွိန္သတ္ လိုက္သည္။

‘‘အေနအထိုင္ကလည္း ရဲ တင္းလိုက္တာ မေျပာနဲ႔ေတာ့၊ ပ်ံတံတံ နန္႔တန္႔တန္႔နဲ႔’’

‘‘ေဩာ္... ကေလးပဲဟာ ေဒၚေလးကလဲ’’

‘‘ဘာ ကေလးလဲ၊ ဒီအရြယ္ လား ကေလး၊ အသက္ပဲ (၂၀) ေက်ာ္ေနၿပီဟာ၊ ငါတုိ႔ေခတ္တုန္း ကဆုိ ဒီအရြယ္မွာ ကေလးႏွစ္ ေကာင္၊ သံုးေကာင္ေလာက္ ေမြး ၿပီးၿပီ’’

ဘြားေလးက ကြမ္းသီးစိတ္ မာမာကို သံကြမ္းညႇပ္ႏွင့္ ဖိညႇပ္ ေနသည္။ မာမီကေတာ့ ဘြားေလး၏ ဖက္ထုပ္လက္စြပ္ႀကီးကို ေငး ၾကည့္ေနသည္။ ဘြားေလးက ကြမ္းသီးညႇပ္၍ မရေသာေၾကာင့္ ကြမ္းညႇပ္ႀကီးကို စိတ္တုိတိုႏွင့္ ပစ္ခ်လိုက္ေသာ ခြၽင္ခနဲက်သြား အသံႏွင့္အတူ လက္စြပ္ႀကီးကုိ ဖိတ္ဖိတ္လက္သြားသည္။

‘‘ဝတ္တာစားတာက်ေတာ့ လည္း ငါေတာ့ နည္းနည္းမွ ၾကည့္မရပါဘူးေအ။ အက်ႌက ဟိုက္ဟိုက္ၿပီး ဆင္းလာတယ္။ ထဘီက်ေတာ့ တုိတုိၿပီး အေပၚ တက္လာတယ္။ ၾကာရင္ အထက္ေရာ၊ ေအာက္ေရာ ေပၚေတာ့ မယ္’’

‘‘ေခတ္ကိုး ေဒၚေလးရဲ႕... ေခတ္ ေခတ္’’

မာမီက ေဝမာ့ဘက္က ကာ ကြယ္ၿပီး ေခတ္ေပၚပံုခ်သည္။ ေဝ မာလည္း အခန္းထဲမွ မထြက္ရဲ ေသးသျဖင့္ မွန္တင္ခံုေရွ႕ ျပန္ ေလွ်ာက္လာသည္။ ‘‘အလကား အဘြားႀကီး အားအားေန သူမ်ား အိမ္ကိုလာလာၿပီး ဆရာလုပ္ေန တာပဲ။ ဟြန္း... ပိုက္ဆံသာ မခ်မ္း သာဘူးဆုိရင္ ေမာင္းခ်ပစ္တာ ၾကာလွၿပီ’’ဟု ေဒါသႏွင့္ ေတြး သည္။

အခုေတာ့ ေမာင္းခ်၍ မျဖစ္ သည္မွာ အမွန္ပင္။ အဘြားေလး က သိန္း ၃၀ ေလာက္ခ်မ္းသာေလ ေတာ့ ပိႆာေလးႏွင့္ ေဘးပစ္ သလို ေျပာတတ္ဆုိတတ္ေသာ သူ႔အေျပာမ်ားကို စိတ္ဆိုးမည္ ႀကံတုိင္း ထိုေငြထုပ္ႀကီးက မ်က္ စိေရွ႕ လာလာၿပီး ကာတတ္၊ ဆီး တတ္ေလသည္။ အဘြားေလး ခ်မ္းသာမႈကို အေမြရလိမ့္ႏိုးႏွင့္ ဝိုင္းၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေသာ တူ ေတြ၊ တူမေတြထဲတြင္ မာမီက လည္း ေရွ႕တန္းမွ ပါေလေတာ့ သူကုိယ္တုိင္ ခ်ိဳ႐ံု ေပ်ာ့႐ံုမွ်မက ေဝမာ့ကိုပါ ‘‘အဘြားေလးကို ကလန္ကဆန္မေျပာနဲ႔၊ မလုပ္နဲ႔ ေနာ္ သမီး’’ဟု အခါခါ သတိေပး တတ္ေလသည္။ အခုလည္း ၾကည့္၊ ေဝမာ၏ အေနအထိုင္၊ အ ဆင္အျပင္ကို အတန္ငယ္မ်က္စိ ေနာက္ဟန္တူေသာ ဒယ္ဒီ့ကိုပင္ မာမီက သည္းခံသည္မဟုတ္။ ‘‘အေဖအရင္းေခါက္ေခါက္လုပ္ ေနၿပီး က်ဳပ္သမီးကိုမ်ား ပ်ံ သေလး၊ နန႔္သေလးနဲ႔ လာမေျပာ နဲ႔ေနာ္။ ကိုဘေက်ာ္ မိန္းမတုိ႔ ဥစၥာ အဆင္းတဲ့ ရွင္ရဲ႕။ ေခတ္နဲ႔အညီဝတ္ရစားရ ဆင္ရျပင္ရမွာပဲ။ ေတာ္တာ သင့္တာေလးေတြ႕ရင္လည္း အေရာတဝင္ ေျပာရ၊ ဆုိရ ဆက္ ဆံရမွာပဲ။ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ ထက္တုန္းကလို အိမ္တြင္းပုန္း လုပ္ေနလို႔ကေတာ့ ဘယ္သူကမွ ရွာရွာေဖြေဖြ လာႀကိဳက္မွာမဟုတ္ ဘူး။ ဣေႁႏၵႀကီးတစ္ခြဲသားနဲ႔ ေရႊ စင္ဆယ္တင္းလုပ္ေနတဲ့ တစ္အိမ္ေက်ာ္က ေကာင္မေလးၾကည့္ပါ လား။ ေယာက်္ားအဖိုးတန္ေလးရ ခ်င္လ်က္သားနဲ႔ မလႈပ္တေခ်ာက္ လုပ္ေနတာ့ ဆတ္ေကာ့လတ္ ေကာ့ေနာက္ ပါသြားၿပီး က်န္ရစ္ ျဖစ္ကေရာမဟုတ္လား’’ဟု ေဝမာ့ကို အဆိုအေျပာမခံဘဲ ကဲကဲ ဆတ္ ကာကြယ္ေျပာဆိုခဲ့ေသာ္ လည္း အဘြားေလးနဲ႔က်ေတာ့ ‘‘ေခတ္ကိုး ေဒၚေလးရဲ႕... ေခတ္ ေခတ္’’ ဟု ေလေပ်ာ့ေလးနဲ႔ ျဖစ္ သြားသည္။

‘‘ေခတ္ကလည္း ေခတ္ေပါ့ ေအရယ္၊ ဒါေပမဲ့ ညည္းသမီးက ေခတ္နဲ႔အညီမကပါဘူး။ ေရွ႕ကို ဘယ္ႏွလမ္းမ်ားေက်ာေနသလဲ မေျပာတတ္ဘူး’’

ေဝမာက မွန္တင္ခံုေရွ႕တြင္ ခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ေလး ျပန္ထိုင္ ခ်လိုက္သည္။ အခန္းထဲက မထြက္တာဘဲ ေကာင္းမည္။ သူ႔ ကိုေရွ႕မွာထားၿပီး ဆူလာေျပာ လာလွ်င္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းစူမိမည္။ မ်က္ေစာင္းထိုးမိမည္။ ဒါမွမဟုတ္ေျခေဆာင့္မိမည္။ ဒါဆုိလွ်င္ မာမီကနီးလာၿပီဟု ထင္မွတ္ေနေသာ ေငြထုပ္ႀကီး ေဝးသြားႏုိင္သည္။

‘‘သင့္ေတာ္တာေလး ဘာ ေလးေတြ႕လည္း ေပးစားလိုက္ပါ လားေအရယ္’’

ေဝမာသည္ မွန္ထဲတြင္ ထင္ ဟပ္ေနေသာ သူ၏ ႐ုပ္သြင္ကို သူ ခပ္စူးစူးေလးလွမ္းၾကည့္ရင္း

‘‘လင္ဆုိတာ လိုခ်င္တုိင္းမရဘူး အဘြားေလးရဲ႕’’ဟု စိတ္တြင္းမွ ေျပာလိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ‘ကိုကို႔’ ကို နာၾကည္းစိတ္တစ္ဝက္ လြမ္းေမာစိတ္တစ္ဝက္ႏွင့္ တမ္း တမိသည္။ ကိုကို႔အတြက္ ေဝမာ သည္ အခ်စ္ဦးမဟုတ္သလို ေဝ မာ့အတြက္လည္း ကိုကိုသည္ အခ်စ္ဦးမဟုတ္ေပ။ ေဝမာ၏ သူငယ္ခ်င္း ေဟမာ၏ ေမြးေန႔ပြဲ တြင္ အမွတ္မထင္ဆံုစည္းၿပီး တစ္စားပြဲတည္းထိုင္မိၾကသူမ်ားျဖစ္ သည္။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေလးကို စုကာ မခို႔တ႐ို႕ၿပံဳးတတ္ေသာ ေဝ မာ၏ အၿပံဳးကို ကိုကိုက စြဲလမ္း သြားသလို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားတြင္ စီး ကရက္ကို မထိတထိခဲထားၿပီး ခပ္စူးစူး ခပ္စိုက္စိုက္ၾကည့္တတ္ ေသာ ကိုကို၏ အၾကည့္ကို ေဝမာ က ရင္ခုန္ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။ ကိုကို ၏ မိခင္က အထူးကုဆရာဝန္မ ႀကီးျဖစ္ၿပီး ဖခင္က ဌာနဆုိင္ရာ အႀကီးအကဲဟု သိရေတာ့ ပိုၿပီး ႀကိဳက္သြားသည္။ ေမာင္ႏွမသား ခ်င္းလည္းမရွိ၊ တစ္ဦးတည္း ေသာသားဟု သိရခ်ိန္တြင္ ေဝမာ သည္ သူ၏ အခ်စ္နံပါတ္ (၂) ကို ‘‘ေမ့လိုက္ပါေတာ့ ေမာင္ရယ္၊ မာမီ့မွာ ႏွလံုးေရာဂါရွိတယ္။ ေဝ မာ ေရွ႕ဆက္မတိုးရဲေတာ့ဘူး’’ ဟူေသာစကားကို ေျပာျဖစ္ခဲ့ သည္။ ထို႔ေနာက္ နံပါတ္ (၃) အခ်စ္ဆံုးကိုကိုႏွင့္ တြဲျဖစ္ခဲ့ေလ သည္။

‘‘ဟုတ္ပါတယ္၊ ကိုကို႔ကို ေဝမာအခ်စ္ဆံုးပါ’’

ေဝမာက သက္ျပင္းကို မသိ မသာ႐ိႈက္သြင္းလိုက္သည္။ ေဝ မာက ကိုကို႔ကို အခ်စ္ဆံုးျဖစ္ ေသာ္လည္း ကိုကိုကေတာ့ ေဝမာ့ ကို အခ်စ္ဆံုးမဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္လွ်င္ လက္ထပ္ရဲရမည္ေပါ့။

‘‘ကိုကို သိပ္ရက္စက္တယ္’’

ေဝမာက ျပန္ေတြးရင္း မ်က္ ရည္လည္လာသည္။ ပထမေတာ့ တကၠသိုလ္မွ အတြဲမ်ားပံုစံအ တုိင္း ေလွကားေအာက္ထုိင္လိုက္၊ ဦးခ်စ္ဆုိင္ ထိုင္လိုက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ခဲ့ သည္။ ေနာက္ေတာ့ အင္းလ်ား ေစာင္းမွာ ေလွ်ာက္၊ ၿပီးေတာ့ ႐ုပ္ ရွင္႐ံု အေပၚထပ္ ေနာက္ဆံုးတန္း ကိုေရာက္၊ ထိုမွတစ္ဆင့္ ရွစ္မိုင္ မွ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးအိမ္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ဒီလိုႏွင့္ပင္ ေဝမာ၏ ဘဝကေလး ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ ‘‘အတူတူေနၾကပါစို႔ ေဝမာရယ္’’ ဟူေသာစကားကို ေမွ်ာ္လင့္ ေစာင့္စားရင္း တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔၊ တစ္လၿပီးတစ္လၾကာျမင့္ခဲ့ေသာ္ လည္း ကိုကိုက ေဝမာၾကားခ်င္ လွေသာ စကားကို မေျပာခဲ့ေပ။ ေဝမာ၏ မ်က္ရည္ကိုလည္း ေကာင္း၊ ေဒါသကိုလည္းေကာင္း ကိုကို ဥေပကၡာျပဳႏုိင္ခဲ့သည္။ ထို႔ ေနာက္ေတာ့ ကမၻာစတည္သည္ မွစ၍ ပ်က္သည္အထိ လုပ္ေလ့ လုပ္ထရွိသည့္ သစၥာမတည္ေသာ ေယာက်္ားတုိ႔၏ လုပ္ထံုးလုပ္ နည္းအတုိင္းပင္ ေဝမာ့ကို ရင္ဆုိင္အေတြ႕မခံေတာ့ဘဲ ေရွာင္တိမ္း ေနေလေတာ့သည္။ ေယာက်္ား ကမႀကိဳက္ေတာ့၍ ဆိုက္ဆုိက္ မလာေတာ့ေသာအခါ မိန္းကေလး က ဘယ္ေနရာကို ေျခဆန္႔ၿပီး ဘယ္လိုလိုက္ရွာရေတာ့မည္ နည္း။ ဒီေတာ့လည္း ေဝမာက သစၥာဖ်က္ခံရေသာ မိန္းကေလး တုိ႔၏ ထံုးစံအတုိင္း ‘‘သမီးမိုက္မိ ပါတယ္ မာမီရယ္’’ဟု မာမီ့ကို ဖက္ငိုခဲ့ေလသည္။

‘‘လင္ဆုိတာ ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ယူလို႔ ရတာမွတ္လို႔ ဘြား ေလးရယ္။ ညားတာသာလြယ္ တာ၊ လက္ထပ္ဖို႔က်ေတာ့ မလြယ္ဘူး’’

ကိုကို အခါခါ နမ္းေမႊးခဲ့ ေသာ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို သူမွန္ ထဲတြင္ စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ေဝမာ က ခပ္မဲ့မဲ့ၿပံဳးသည္။ ‘‘မိုက္လိုက္ တာ သမီးရယ္၊ သမီးကို ခ်စ္သူ မရွာရဘူးလို႔ မာမီမတားပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘဝကို ဘာလို႔အ ဆံုး႐ႈံးခံရသလဲ’’ဟု မာမီက ရင္ထု မနာေျပာရင္း ကိုကို႔မိဘဆီသို႔ မ်က္ႏွာေအာက္ခ်ကာ သြားခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဆင္ေျပ ခဲ့ပံုမရဘဲ အံႀကိတ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ရ သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကိုကိုတုိ႔အိမ္မွ စကၠဴအိတ္တစ္ အိတ္လာပို႔သည္။ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ေငြစကၠဴမ်ားကို အထပ္ လိုက္ေတြ႕ရသည္။

‘‘႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ၊ ဝတၳဳထဲမွာ လုိဆုိရင္ေတာ့ ဒီေငြေတြနဲ႔ သူတုိ႔ မ်က္ႏွာကိုေပါက္ၿပီး ႀကဲပစ္လိုက္ ရမွာေပါ့ သမီးရယ္။ ဒါေပမဲ့ အခု ဟာက ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ေနတာမဟုတ္ ဘူး။ ေငြႏွစ္ေသာင္းဆုိတာ သမီး ရဲ႕ဘဝနဲ႔ မလဲေလာက္ေပမယ့္ သိပ္ေတာ့ မနည္းပါဘူး။ သမီးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္လည္း ေငြ က လိုေသးတယ္ေလ’’

မာမီက ေဝမာ့လက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ကာ အားေပးခဲ့သည္။ ေဝမာ့ေရွ႕တြင္ မားမားရပ္ခဲ့သည္။

‘‘ငါ့သမီးကို ငါအပ်ိဳျပန္လုပ္ မယ္။ သင္းထက္သာတာ ရွာေပး စားျပမယ္’’

ကိုကို၏ လက္ထပ္ၿပီးစီး ေၾကာင္း သတင္းကို ဖတ္ရေတာ့ မာမီက အံတႀကိတ္ႀကိတ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေဝမာကေတာ့ နာ ၾကည္းစိတ္၊ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစိတ္၊ မခံခ်င္စိတ္တုိ႔ ေရာေမႊကာ မ်က္ ရည္က်ရသည္။

‘‘သူ႔မွာေကာ ရည္းစားသနာ ေလး ဘာေလးမရွိဘူးလား’’

ဘြားေလး၏ အသံကိုၾကား ရျပန္သည္။

‘‘အင္း... ဒီအဘြားႀကီးေတာ့ ဒီေန႔ျပန္မွျပန္ပါေတာ့မလား မသိ ပါဘူး’’ဟု ေဝမာက ေတြးရင္း မာမီ ဘာျပန္ေျဖမည္နည္း၊ နား စြင့္ေနမိသည္။

‘‘ခင္ၾကမင္ၾကတာေလးေတြ ေတာ့ ရွိတာေပါ့ ေဒၚေလးရယ္။ ဒါေပမဲ့ သိတဲ့အတုိင္းပဲ၊ သမီးက ကေလးစိတ္ရယ္’’

မာမီ့အသံၾကားေတာ့ ေဝမာ ရယ္ခ်င္သြားသည္။ ေဝမာ့ကို မာ မီက ဘာမွ်မသိနားမလည္ေသာ၊ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ အပ်ိဳစင္ အ ပ်ိဳ႐ိုင္းကေလးအျဖစ္ အၿမဲပင္ အ မႊမ္းတင္ေလ့ရွိေလသည္။

‘‘ကေလး... ကေလးနဲ႔ ေတာ္ ၾကာ မအုန္းရီသမီးလို ဗိုက္ႀကီး လာဦးမယ္ေနာ္’’

ဘြားေလး၏ စကားသံက ေဝမာ၏ ရင္ေခါင္းကို ဒိုင္းခနဲ ဝင္ ေဆာင့္လိုက္သလုိ ေအာင့္သြား သည္။

‘‘အို... ေဒၚေလးကလည္း မဦးမခြၽတ္’’

‘‘ကာလႀကီးက ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေအ့။ ‘အတတ္သင္ေစ ေပးေဝႏွီးရင္း ထိမ္းျမားျခင္း’ တဲ့။ မိဘဝတၱရားထဲမွာ ပါတယ္ေနာ္။ ဘြဲ႕လည္း ရေတာ့မည္မဟုတ္ လား။ သင့္တာေတာ္တာေလး ေတြ႕ရင္ စပ္ဟပ္ထားေပါ့’’

‘‘ေဒၚေလးရယ္ ဒီေခတ္က တစ္မ်ိဳး။ လူႀကီးေျပာတိုင္း ေခါင္း ညိတ္က်ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ ေတြ႕ၾကႀကိဳက္ ၾကမွ ေျပာလို႔ဆုိရတာ’’

ေဝမာက သူ႔ကိုယ္သူ မွန္ထဲ တြင္ စူးစူးစိုက္စိုက္ျပန္ၿပီး ၾကည့္ မိသည္။ မ်က္ႏွာေလးက ျပည့္ ျပည့္၊ မ်က္ခံုးက ေသးမွ်င္မွ်င္၊ မ်က္လံုးက ဝိုင္းဝိုင္း၊ မ်က္ေတာင္ ေလးမ်ားက ရွည္ၿပီးေကာ့ေန သည္။ ႏွာတံလံုးလံုး၊ ႏႈတ္ခမ္းက ထူထူ၊ ရယ္လိုက္လွ်င္ ညာဘက္ ပါးမွ ပါးခ်ိဳင့္ေလးက မသိမသာ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားတတ္ေသးသည္။ ခါး က်ဥ္က်ဥ္ကေလးကိုႏြဲ႕ၿပီး ရင္ကေလးခ်ီကာ လမ္းေလွ်ာက္ တတ္ေသာ သူ႔ဟန္ကို ‘ပုရိသ’ ေယာက်္ားတုိ႔ လည္ျပန္ၾကည့္ၾက ေၾကာင္းလည္း သူသိသည္။

‘‘ကဲ ငါ့ကို ဘယ္သူက ဘဝ ပ်က္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာမွာလဲ’

ေဝမာက သူ႔ကိုယ္သူ ယံု ၾကည္အားကိုးစြာႏွင့္ ခပ္ရဲရဲၾကည့္ သည္။

‘‘ငါ့ကို ဘယ္ေယာက်္ားက မႀကိဳက္ဘဲ ေနမွာလဲ’’

ခ်စ္ပါရေစ၊ ႀကိဳက္ပါရေစ ႏွင့္ သူ႔ပတ္လည္တြင္ ဝိုင္းေနၾက ေသာသူမ်ားကို ေဝမာက စိတ္ တြင္းမွ ေရတြက္ေနမိသည္။ ေဝ မာက အခုေတာ့ ပါးသြားၿပီမို႔ နံပါတ္ (၄)၊ (၅)၊ (၆)၊ (၇) ေတြ ကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ျဖန္႔ပစ္လိုက္ သည္။ အၿပံဳးေတြကို အကုန္လံုး အားေပးလိုက္သည္။ ေမဆြိ သီခ်င္းထဲကလို ‘ရည္းစားတစ္ ဝမ္းကြဲဘဝနဲ႔ ခ်စ္တာပဲေကာင္းပါ တယ္’ဟု ဆုိညည္းကာ ေရြးခ်ယ္ ရန္ ႀကိဳးစားေနဆဲျဖစ္သည္။

‘‘ငါ ေကာင္ေလးတစ္ေကာင္ေတာ့ေတြ႕ထားတယ္’’

ဘြားေလးက ခပ္တုိးတုိး ေလးေျပာေသာ္လည္း ေဝမာ့နား ထဲတြင္ အက်ယ္ႀကီးၾကားလိုက္ရ သည္။

‘‘ေဩာ္... ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒီအဘြားႀကီးက ဒီေလာက္သိုင္း ဝိုင္းၿပီး ခ်ီေနတာကိုး’’

ေဝမာက ခပ္မဲ့မဲ့ေလးၿပံဳး လိုက္သည္။

‘‘ဘယ္သူမ်ားလဲ ေဒၚေလး ရဲ႕’’

‘‘မျမခင္သားေလးေလ၊ ဟို သေဘၤာလိုက္တဲ့ ေကာင္က ေလး’’

‘‘ေဩာ္... ေဩာ္ ေမာင္မ်ိဳး လြင္ေလးလား’’

‘‘ေအး ေအး’’

ေဝမာက ႏွာေခါင္းေလး မသိမသာ႐ံႈ႕လိုက္သည္။

‘‘အလကား ဘဝင္ျမင့္ေနတဲ့ ငေၾကာင္နဲ႔မွ အဘြားေလးက ေတြ႕လာေတာ့တယ္’’ဟု စိတ္ တြင္းမွ ေရရြတ္မိသည္။ ထိုသူကို ေဝမာသိသည္။ ကိုကိုႏွင့္လည္း သိကြၽမ္းပံုရသည္။ သေဘၤာလိုက္ သည္သာဆုိသည္၊ အမ်ားတကာ သေဘၤာသားေတြလုိ ေၾကာ့ေၾကာ့ ေမာ့ေမာ့မေနတတ္ဘဲ ခပ္ကုပ္ ကုပ္ ခပ္ကိုင္းကိုင္းျဖစ္သည္။ ကိုကိုကေတာ့ ‘ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ လူပါကြာ’ဟု ေျပာဖူးေလသည္။

‘‘သေဘၤာက ဘယ္ႏွေခါက္ လိုက္ၿပီးၿပီတဲ့လဲ... ဟင္ ေဒၚေလး’’

‘‘ဘယ္ႏွေခါက္လဲေတာ့ မသိပါဘူးေအ၊ ကားကေတာ့ ႏွစ္စီး ပို႔ၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အေမတစ္ခု သားတစ္ခုေနာ္ ေအရဲ႕’’

‘‘အင္း... တစ္ေလာကပဲ ေဘာက္ေထာ္ဘက္မွာ ေျမေလး တစ္ကြက္ ဝယ္တယ္ဆုိလား ၾကားလိုက္ေသးတယ္။ အခု ေကာင္ေလးက စာေမးပြဲျပန္ေျဖ ေနတာေနာ္’’

‘‘မာမီတုိ႔ကေတာ့ သေဘၤာ သားဆုိတာနဲ႔ ႀကိဳက္ေနၿပီလား မသိဘူး။ ဒီၾကားထဲ ဘြားေလးစပ္ တာဆုိေတာ့ ပိုႀကိဳက္သြားမယ္ ထင္ပါရဲ႕ဟယ္’’

ေဝမာက မွန္တင္ခံုေရွ႕မွ ထသည္။ ထဘီကို အတန္ငယ္ ရွည္ေအာင္ ျပင္ဝတ္ရင္း ‘‘အင္း.. ဘြားေလးက သူဝတ္ထားတဲ့ လက္စြပ္ႀကီးကို လက္ဖြဲ႕မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ယူလိုက္ရရင္ ေကာင္းမလားမသိ ဘူး’’ဟု စဥ္းစားရင္း ၿပံဳးမိသည္။ ဘာမွ်မသိေသာပံုစံႏွင့္ အခန္းထဲ မွ ထြက္သြားမည္။ မာမီ့ေဘးတြင္ အ႐ိုးခံမ်က္ႏွာထားေလးႏွင့္ ဝင္ ထိုင္မည္။ ဘြားေလးက ေျပာလာ လွ်င္ ‘‘ဟင္... ဘြားေလးကလည္း သမီး ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ။ ေယာက်္ားမယူခ်င္ေသးပါဘူး’’ ဟု ရွက္စိတ္ေတြ တေဝေဝႏွင့္ ေခါင္းခါမည္။

‘‘သေဘၤာသားသာဆိုတယ္။ ေကာင္ေလးက အရက္ေတာင္ ေသာက္တာမဟုတ္ဘူး။ အားရင္ ပုတီးစိပ္ေနတတ္တာတဲ့။ ကာလ လူငယ္သာဆုိတယ္။ ပရိတ္ႀကီး ေတြ၊ ဓမၼစၾကာေတြလည္း ရတယ္တဲ့’’

‘‘ေဩာ္... ေဩာ္ ေတာ္တယ္ ေနာ္’’

မာမီက အလိုက္သင့္ေျပာ သည္။ ဓမၼစၾကာ ရတာ၊ မရတာ ထက္ ေနာက္ထပ္ကားတစ္စီး ဘယ္ေတာ့ ထပ္ရမည္ဆုိတာသာ မာမီ့အတြက္ ပိုၿပီးအေရးႀကီး ေၾကာင္း အဘြားေလးကေတာ့ သိမည္မထင္။

‘‘ဟာ... ဟ၊ သူမ်ားေတြက ဘြိဳင္းေဂ်ာ့တို႔၊ မက္ေဒါနားတုိ႔ လုပ္ေနၾကတယ္။ သူက ဓမၼ စၾကာတဲ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုကိုက ေၾကာင္တယ္ေျပာတာ’’

ေဝမာက တစ္ဦးတည္းၿပံဳးမိ ျပန္သည္။ မွန္ေရွ႕မွ လွည့္ထြက္ သြားေတာ့မည္ျပဳၿပီးမွ ႏႈတ္ခမ္းနီ က ေတာ္ေတာ္ေလးရဲေနေၾကာင္း သတိျပဳမိၿပီး ျပန္ထိုင္ခ်သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို တို႔ပတ္ပဝါႏွင့္ပြတ္ ၿပီးဖ်က္သည္။ အေရာင္ေတာ္ ေတာ္ေလး ေဖ်ာ့သြားမွ ပန္းေရာင္ ႏုႏုကေလးကို မသိမသာဆိုးလုိက္ သည္။

‘‘အဲဒီလို သေဘၤာသားမ်ိဳးရ လည္း သိပ္ေတာ့မဆုိးပါဘူး။ ဘုရားနဲ႔ တရားနဲ႔ ပုတီးစိပ္ေန တတ္တာဆုိေတာ့ ေအအိုင္ဒီ အက္စ္ျဖစ္လာမွာကို မစိုးရိမ္ရ ဘူးေပါ့’’

မ်က္ခြံေပၚတြင္ တင္ထား ေသာ အျပာေရာင္ကာခ်ယ္မ်ား ကိုပါ တစ္လက္စတည္း ပြတ္ၿပီး ဖ်က္လိုက္သည္။ ဘြားေလးက လြန္ကဲေသာ အဆင္အျပင္မ်ား ကို မႀကိဳက္တတ္ေပ။

‘‘မျမခင္ကလည္း အန္တီ ရယ္ သင့္တင့္တာေလးထဲက ရွာ ေပးပါတဲ့။ သူ႔သားအတြက္ သူအာမခံပါတယ္တဲ့။ ရည္းစား သနာလည္း မရွိပါဘူးတဲ့’’

‘‘အင္း... ေကာင္ေလးက ေတာ့ ႐ိုးပံု႐ိုးပန္းေလးပါပဲ’’

မာမီက မယုတ္မလြန္ေျပာ သည္။ သူ႔ပံုစံကုပ္ကိုင္းကိုင္းကို ေဝမာမေျပာႏွင့္၊ မာမီပင္ သိပ္ၿပီး  ႀကိဳက္ခ်င္ပံုမရ၍ ေဝမာၿပံဳးမိျပန္ သည္။

‘‘ေအာင္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလး တစ္ခုေတာ့ေျပာ တယ္တဲ့’’

ဘြားေလးက ကြမ္းသီးစိတ္ ကေလးမ်ားကို ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ ရင္း တဟင္းဟင္းရယ္သည္။

‘‘အေမ... ကြၽန္ေတာ့္အ တြက္ မိန္းမရွာတာေတာ့ ရွာေပါ့ ဗ်ာတဲ့။ ဒါေပမဲ့ အခုကာလ ေကာင္မေလးေတြအေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္သိတယ္ေနာ္တဲ့’’

‘‘အမယ္... သူက’’

မာမီကလည္း ၿပံဳးသည္၊ ေဝမာကလည္း ၿပံဳးမိသည္။ ေခါင္းကိုေမာ၍ အခန္းတြင္းမွ ထြက္ရန္ ဟန္ျပင္သည္။

‘‘ကားကိုသာ အသစ္စက္ စက္ မတတ္ႏုိင္လုိ႔ ရီကြန္ဒီးရွင္း ဝယ္ရတာ။ မိန္းမဆုိရင္ ရီကြန္ဒီး ရွင္းမလိုခ်င္ဘူးတဲ့။ အေမတုိ႔ ရီ ကြန္ဒီးရွင္းေတာ့ ရွာမလာပါနဲ႔ တဲ့... ဟင္း... ဟင္း... ဟင္း’’

‘‘ေဩာ္... ေကာင္ကေလးက လည္း ႀကံႀကံဖန္ဖန္’’

မာမီက ဟန္မပ်က္လိုက္၍ ရယ္သည္။ ေဝမာကေတာ့ လွမ္း ေတာ့မည္ျပဳေသာ ေျခေထာက္ကို အရွိန္သတ္ကာ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ သည္။ အခန္းတြင္းသို႔ ျပန္ဝင္ သည္။ ခုတင္ေပၚတြင္ ေလးကန္ စြာ ထုိင္ခ်လိုက္ရင္း အဘြားေလး မျပန္မခ်င္း အခန္းထဲမွ မထြက္ဘဲ ေနရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

(ကလ်ာ၊ ၁၉၈၈၊ ဇန္နဝါရီ)

On  Sat, 2017-12-23 06:30Issue No.No.1665 Saturday, December 23, 2017

{ 7 Day News Page မွ ကူးယူပါသည္။ }